Hemen kaçmam lazım!

Selam ben öyle böyle götü tutuşan bir öğrenciyim ki tahmin edemezsiniz. Şöyle örnek vereyim; hani bıyığı çıkan kızlardan olsam kıl yumağı olucam o derece. Tam mühendis öğrenci kafasındayım şu an.

Aynı anda 9348578394 iş yapma kabiliyetim var. Yani, evde kalmam ben ama ona vaktim yok şimdi. Mesela geçenlerde ürün yerleştirme ve lansman hazırlamanın üstüne sosyal medya gelişimi, onun üzerine bir tutam  AİHM'nin savaş suçlularına karşı tutumunu çalışırken (sanırım aynı anda çalıştığım için oldu) Mladiç'e güzel bi kriz yönetimi düzenleyeyim dur bakalım deyip, düzenledim. Yanlışlıkla oldu ama kesin ödül alırdım şu öğrenci halimle. Bir de bugün kedi severken hayvanı kucağıma alıp minibüse bindiriyordum, şöför kızdı. Adam kızmasa hayvanı unutup okula götürücektim. Final döneminin kazasız belasız geçmesini diler, en yakın zamanda da bana staj imkanı verecek o nadide insanla tanışmak isterim.

Çok kabiliyetliyim. Fazla yükleme olunca sapıtabiliyorum ama gayet başarılı, prezentağbıl bir kişiliğim. Bir de yemek fişlerimi fazla tutarsanız sevinirim. 32 beden olabilirim ama çok acıkıyorum. Bir de çok şekerimdir. Biraz uykucuyumdur ama sorumluluğumu bilirim, çok işinize yararım.

Hadi kaçtım ben.

Ben yorumlara cevap veremeyecek kadar yeteneksizim sanırım ya da atıyorum gitmiyor. 2.si olursa daha mutlu olurum. yani o kadar da beceriksiz olmayayım, lütfen.

Kusura bakma raskolnikow

Hiç unutulmayacak bir sevgililer günü.

Hayatınızın erkeği olarak bellediğiniz adamın kocaman bir yalancı olduğunu öğreneceğiniz en güzel gün kesinlikle Sevgililer Günü'dür!

Kendimi "ben daha gencim, ondan daha çok sevebileceğim birisi çıkacak, onu hatırlamıcam bile" vb. boş laflarla 13 saattir teselli etmeye çalışıyorum. Pek de işe yaradığı söylenemez.

Hayatıma bir şerit çekip, "Daha fazla yaklaşırsanız, öldürürüm. Silahım var! demek istiyorum.

Kimseyi istemiyorum!
Sevmek istemiyorum!
Sevildiğime inanmak istemiyorum!
Başkası yüzünden mutsuz olmak istemiyorum!
Bu günü yaşamamış olmak istiyorum!
Uyuyabilmek istiyorum!
Yemek yemek istiyorum!
Aklımdan çıksın istiyorum!

15 yaşındaki çocuğa meslek seçtirilmeeez!

     Diyelim ki 80 yaşına kadar yaşayacağız. Peki neden ben hayatımın geri kalan 65 senesine 15 yaşımda karar veriyorum? Onu bana bi açıklarsanız gerçekten memnun olurum.

    Hayatım boyunca asla çok çalışkan bi öğrenci olmadım. Ama hep son dakikada şeytanın bacağını kırdım. Yaşadığım şehrin en iyi anadolu liselerinden birini kazandım, lisedeyken tonlarca yurtdışı bursu kazandım (babam turşumu çok sevdiğinden göndermedi tabi), lise 1'den beri istediğim üniversiteyi kazandım.

    Kazandım da noldu? Lise 1'de, "hadi çocuğum ne olucaksın karar ver." dediklerinde EN yanlış kararı verdim. İstediğim meslek yok diye MF'yi baştan eledim. TM seçeyim dedim, avukat olurum dedim, sonra öğrendim ki o kadar kitabı yala yut, 1.500tl maaş al. Onu da eledim. TS seçmek istedim, çok istedim hem de. İletişimle ilgili bir şey istedim. Şişko rehberlik hocam "aaaa! sözel mi!? bizim okul açmaz, düz liseye gidiverirsin valla!" dedi. Annem öyle bir şey karşısında Adolf Hitler'den bile daha vicdansız olur, beni saç derimi yüzerek öldürmeye başlardı. Tamam, dil seçeyim o zaman ben dedim. Bok yeseydim keşke!

   Önümdeki 3 senem salak salak kelimeleri ezberleyemeyerek geçti. Her deneme sınavı, sınav salonunu benzinle yaktığımı düşünerek geçti. Sonunda noldu? Arwen çok istediği okulun birine girerek kapağı attı, hazırlık + 2.sınıfta ben bu mesleği yapmak istemiyorum diye ağlayarak gezinmeye başladı.

   Lise hayatım "çizim kursuna gidiyim mi anne? anne web tasarımı kursuna gidiyim mi? baba gitar alsana?" diye 3 yaşında, marketlerde kendini yerlere atan sümüklü çocuklar gibi geçti. Aldığım cevap "derslerini hallet bakarız." oldu. 21 yaşına geldim hala zırlıyorum. Hiç birine gidemedim, hiç biri hakkında bilgi edinemedim. Merakım, kabaran aşkım baki kaldı. E şimdi ben napıcam? sevmediğim mesleği yaparak hayatımın sonuna kadar somurtuk mu kalıcam? 3 senemi çöpe atıp yeniden sınava mı giricem? Aaaay çok fenayım!

Blog iç tüzüğü

     Şu yazıyı yazdığıma ya niye yazdıysam ya da niye yazmak için 21 sene beklediysem diye ilerki günlerde yorum beyan edicem. Ama gerçekten bir şeyleri bir yerlere yazma ihtiyacı hissettim.

    Burayı belki de hiç bir tanıdığımın beni bulamayacağı bir yer olarak benimseyeceğim. O yüzden burası benim "neverland"ım ben de buranın güzeller güzeli Arwen'iyim. Herşeyi karıştırıp kendime harikalar diyarı yaratmak hoş geldi. Hem de hiç bir fantastik roman yazarının gönlünü kırmamış oldum. Şu ana kadar da hiçbir fantastik romanı sonuna kadar okumamış olmam da benim yegane maymun iştahlılığım, tabi.

    Bu sayfada gelip moda trendlerini de paylaşabilirim, maçları da konuşabilirim, ağzımı doldurarak ettiğim küfürleri de boşaltabilirim, olala lala hayat çok güzel nameleriyle şakıyabilirim de. Absürdük bir şey olacağı kesin yani.

     Ha bir de photoshop öğrenmeyi becerirsem iki güzel bir şey yapıp paylaşıcam. (allahım n'olur ya!)